Zamanında davranışçı psikolog John Walter, insanın korkularının zaman içerisinde kazanıldığını düşünmeye başlamıştır. Köpekler üzerinde yapılan deneylerde bu durumu birçok kez görse de bunu bir insan üzerinde denemeye karar verirler. Asistanı ve Walter bu konuda John Hopkins hastanesinden 8 aylık bebek olan Albert’ı seçerler.
Albert’in annesi fakirdir ve sütünü diğer çocuklara satmaktadır. Böyle bir teklif gelince de kabul eder ve bebeğinin denek olmasına razı olur. Bu sayede deney başlayacak ve Albert hayatı boyunca unutamayacağı bir deneye maruz kalacaktır.
İlk olarak Albert’a beyaz bir fare, yanan kâğıtlar, tavşanlar ve pelüş bebekler gösterilmiştir. Fakat Albert buna hiç tepki vermemiş hatta gülümsemiştir. Daha sonrasında ise Albert bir odaya kapatılmıştır ve odaya bir beyaz laboratuvar faresi bırakılmıştır. Albert bundan korkmak yerine onunla oynamak için onu yakalamaya çalışmıştır.
Daha sonrasında ise asıl korku verici deneye geçilmiştir. Albert’ın odasına gene beyaz fare salınmış, fakat Albert fareye her dokunduğunda çekiç ve tavalar birbirlerine vurularak gürültü oluşturulmuştur. Tabi Albert’de ağlamaya başlamıştır. Daha sonra her dokunmaya çalıştığında bu süreç devam etmiştir. En sonunda Albert herhangi beyaz tüylü bir hayvan gördüğünde korkup ağlamaya başlamıştır. Yani sadece fare değil, beyaz tavşan ya da beyaz sakallı insanları görse bile Albert korkmuştur. Böylesine utanç verici bir deneyde 8 aylık bir bebeğin kullanılması zaten çok kötü bir durumdur. Albert 7 yaşına geldiğinde beyinde su toplaması sebebiyle ölmüştür. Bu deneyde tarihin tozlu defterlerine utanç kaynağı olarak kaldırılmıştır.