II. Dünya Savaşı’nda geliştirilen ve kullanma cesareti gösterilen nükleer silahlar bir gövde gösterisi ve tehdit unsuru gibiydi. ABD hükümetinin Japonya üzerinde test edip kullandığı nükleer bombalar o günden bu yana hiç kullanılmadı. Her ne kadar kullanılmamış olsa da depolandı ve geliştirilerek bunlara yenileri eklendi.
Bu silahların 70 yıllık tahttaki yeri git gide azalmakta. Bunun sebebi ise hem daha güçlü silahlar geliştirilmesi hem de teknolojinin şiddetsiz yıkım gücü. Bu güçleri ilk başta medya olarak ele alabiliriz, bir ülkeyi yada toplumu bir haberle yâda açıklamayla karıştırmak çok kolay hale geldi. Bunun etkili bir diğer yöntemi ise siber savaşlar. Siber güç sayesinde bir ülkenin elektriğini suyunu veya tüm kaynaklarını kesip kendi silahlarını onlara karşı kullanabilirsiniz. Bu tehdidi gören ülkeler ise siber alt yapısını geliştirmeye başladılar ve bu doğrultuda hızla devam ediyorlar.
Bulletin of the Atomic Scientists isimli yayın ülkelerin nükleer cephanelerini 1987 yılından itibaren günümüzde dâhil olmak üzere tutuyor. Son yaptığı yeniliklerle beraber diğer yıllardan farklı olarak etkileşimli bir grafiğe dönüştürmeleri.
Bu grafikten ülkelerin nükleer silah stoklarını inceleyip azalma olduğunu fark edebilirsiniz.